Słowniki
PWN-u, np. „Wielki słownik ortograficzny” (2016), „Wielki słownik poprawnej polszczyzny” pod red. A. Markowskiego (2012) czy „Słownik nazw miejscowości i mieszkańców”, notują wyłącznie dopełniacz z końcówką
-a. Nawet w wielu miejscach zdroworozsądkowo odmienny „Słownik wyrazów kłopotliwych” M. Bańki i M. Krajewskiej z 2002 r. podaje:
Tarnobrzeg, Kołobrzeg. Dopełniacze tych rzeczowników są różne: do Kołobrzegu, ale do Tarnobrzega, nie !do Tarnobrzegu.
Gdyby patrzeć tylko na