1. gdy po około w oczywisty sposób ma stać rzeczownik w dopełniaczu,W przypadku 1. mówi się o około przyimku. W 3. przypadku mówi się zwykle o partykule (w „Innym słowniku języka polskiego” pod red. M. Bańki (2000) ujęte jako „używane jako partykuła”). W 2. przypadku... nic się nie mówi, tylko krzyczy „błąd!”. Niestety, tym samym ignoruje się uzus wykształconych użytkowników polszczyzny, a to już dla redaktorów Dobrego słownika jest grzech ciężki.
2. gdy po około norma każe stawiać rzeczownik w dopełniaczu, ale piszący często czynią inaczej,
3. gdy po około w oczywisty sposób ma stać rzeczownik w innym przypadku.
(1) Aha, tak, a gdzie był ten wypadek? Rozumiem, są poszkodowani. Już piszę, tak, kobieta, około trzydziestki, walczy o życie. O Boże!!! Czy są znane personalia? (NKJP: Mariusz Cieślik, Śmieszni kochankowie, 2004)W (1) to przyimek wymaga dopełniacza, ponieważ gdybyśmy mieli tam
Pełna treść tego i 4999 pozostałych artykułów poprawnościowych dostępna w abonamencie.