SI Pan i pani z przecinkami i bez
Czy pan, pani, państwo potrzebuje przecinka?

K1. Spójrzmy na następujące zdania:

(1) – Jak pan czuł ten system? – Nie lubiłem go. (KWJP: Klementyna Suchanow, To jest wojna, 2020)

(2) Powiedziałem prezydentowi: „Naprawdę chce pan, żebym to zrobił? Jedynym efektem będzie to, że odziedziczy pan w następnej kadencji wyższą inflację”. (KWJP: Adam Leszczyński, Skok w nowoczesność, 2013)

(3) Ponownie zastrzega po chwili: – Mam nadzieję, że przekaże pani obiektywnie i prawdziwie to, co powiem. (KWJP: Klementyna Suchanow, To jest wojna, 2020)

(4) Bardzo często przychodzi żona i mówi, że u nich to mąż ma wszystko. Pytam ją: „Czy mają państwo rozdzielność majątkową?”. „No nie” – przeważnie pada odpowiedź. „No to przecież wszystko jest wspólne!”. (KWJP: Iza Komendołowicz, Rozwód po polsku, 2019)

Brak przecinków wokół form zaimkowych jest dla nas naturalny, ale w zasadzie dlaczego? I co sądzić o interpunkcji takich zdań z rozkaźnikami:

2. To, co napisaliśmy powyżej, dotyczy też liczby mnogiej zaimków pan i pani. One

3. Ciekawa jest pragmatyczna różnica między poniższymi zdaniami:

(17) Daj mi pani święty spokój. [bez przecinków, potoczne]

(18) Daj mi, pani, święty spokój. [z przecinkami, podniosłe, książkowe, mimo że święty spokój też nieco potoczny]

Postawienie przecinków

4. Uwaga: oddzielamy przecinkiem niesamodzielnie występujące pani. Oznacza to, że zapiszemy: