SI Ani jednego przecinka więcej
O przecinku przed ani

1. Spójnik ani w polszczyźnie jest tzw. spójnikiem bezprzecinkowym, to znaczy nie stawiamy przed nim przecinka.

(1) Był łagodny, zrównoważony, trochę niezaradny i dobry. Nikomu nie dokuczał, z nikim się nie kłócił. Nigdy nie dążył do kariery ani do wielkiego majątku, choć ożenił się z córką bardzo bogatego moskiewskiego kupca Gławtiejewa. (NKJP: Danuta Koral, Wydziedziczeni, 1997)

(2) Więc nie denerwuj się ani nie rób z tego tragedii. (NKJP: Mieczysław Maliński, Zamyślenia, 1998)

(3) Pusto tutaj i w pobliżu nie widać było ani nie słychać żadnych innych grzybiarzy. (NKJP: Marek Nowakowski, Gdzie jest droga na walne?, 2007)

2. A kiedy jednak przecinek się pojawi? W trzech sytuacjach.

Po pierwsze, gdy

3. Warto w tym miejscu przeanalizować interpunkcję w takim cytacie. Czy jest ona poprawna?

(9) Boimy się, że nie będzie nas bawić zbieranie pieniędzy, ani nie dość nacieszymy się samochodami, ani kupowaniem domów, że nie będziemy kolekcjonować parcel ani kosztowności, tytułów, stanowisk. (NKJP: Mieczysław Maliński, Zamyślenia, 1998)

Otóż

4. Na koniec jeszcze jedna problematyczna kwestia. Swego czasu zabito nam ćwieka pytaniem o sensowność przecinka w zdaniu

(10) Nie rozumiała (,) ani co się dzieje, ani dlaczego się tu znaleźli.

Znaleźliśmy zdanie analogiczne: