Reguła: 134. odmiana: dwuczłonowe nazwiska mężczyzn i kobiet
1. Polskie męskie nazwiska dwuczłonowe powstały najczęściej z połączenia właściwego nazwiska z dawnym przydomkiem, pseudonimem partyzanckim, literackim itp., herbem szlacheckim. Zapisuje się je z łącznikiem (dywizem), wyjątki są nieliczne (np. Sęp Szarzyński, por. regułę z łącznikiem czy osobno: dwuczłonowe nazwiska).
W nazwiskach noszonych przez mężczyzn odmienia się oba człony nazwiska, np. Nowak-Jeziorański — do Nowaka-Jeziorańskiego, o Nowaku-Jeziorańskim.
Uwaga 1: wyjątkiem są (...)
Uwaga 2: (...)
W złożonych nazwiskach obcych (...)
2. Polskie żeńskie nazwiska dwuczłonowe powstały (...)
W nazwiskach noszonych przez kobiety (...)
W innych przypadkach nazwiska te są (...)
Dodatek 1: w niektórych zasadach pisowni można spotkać regułę mówiącą o (...)
Dodatek 2: stosunkowo nowym elementem naszego pejzażu nazewniczego są (...)
Całą treść widzą tylko użytkownicy pełnej wersji Dobrego słownika.
Zyskaj pełny dostęp do tej i 357 pozostałych reguł.