Kompendium dobrej polszczyzny

Reguła: 135. odmiana: dwuczłonowe nazwiska mężczyzn i kobiet

1. Polskie męskie nazwiska dwuczłonowe powstały najczęściej z połączenia właściwego nazwiska z dawnym przydomkiem, pseudonimem partyzanckim, literackim itp., herbem szlacheckim. Zapisuje się je z łącznikiem (dywizem), wyjątki są nieliczne (np. Sęp Szarzyński, por. regułę z łącznikiem czy osobno: dwuczłonowe nazwiska).

W nazwiskach noszonych przez mężczyzn odmienia się oba człony nazwiska, np.
Nowak-Jeziorański — do Nowaka-Jeziorańskiego, o Nowaku-Jeziorańskim.

Uwaga 1: wyjątkiem są (...)
Uwaga 2: (...)

W złożonych nazwiskach obcych (...)

2. Polskie żeńskie nazwiska dwuczłonowe powstały (...)

W nazwiskach noszonych przez kobiety (...)

W innych przypadkach nazwiska te są (...)

Dodatek 1: w niektórych zasadach pisowni można spotkać regułę mówiącą o (...)

Dodatek 2: stosunkowo nowym elementem naszego pejzażu nazewniczego są (...)
Całą treść widzą tylko użytkownicy pełnej wersji Dobrego słownika.

Zyskaj pełny dostęp do tej i 359 pozostałych reguł.

zamów