Nazwiska rosyjskie typu
Biesprozwannych słusznie kojarzą się użytkownikom języka polskiego z formami dopełniacza liczby mnogiej przymiotników i przymiotnikowych nazwisk (jak
Kowalskich), nawet jeśli rdzeń leksykalny nie jest znany w naszym języku ani bez trudu rozpoznawalny. Powstały bowiem jako formy takiego dopełniacza. Jeśli kogoś zwano
Siedyj, to jego syn mógł odpowiedzieć formą
Siedych na pytanie „Czyjżeś ty?” (jak polski ludowy
Jasiek (od) Kowalskich). Takie
Siedych w procesie tworzenia się nazwisk niejako skostniało i stało się nazwiskiem. W języku rosyjskim jest ono zawsze nieodmienne, co jasno wynika z przedstawionej genezy jego powstania.
Sprawa nie jest oczywiście nowa, bo kontakt językowy polsko-rosyjski liczy parę setek lat, a szczególnie intensywny był on na obszarze zaboru rosyjskiego oraz w latach 1945–1989. Prof. Witold Doroszewski (1899–1976), który urodził się, wychował i rozpoczął studia językoznawcze w Moskwie, więc znał