Rzeczowniki zakończone w piśmie na
-ę są zwykle rodzaju nijakiego (wyjątkowo męskoosobowe są
książę i
arcyksiążę) i odmieniają się z dodatkowymi przyrostkami fleksyjnymi. Brzmi to może groźnie, ale już prosto wyjaśniamy.
Otóż typowy rzeczownik polski w swoich formach fleksyjnych ma budowę dwudzielną: składa się z tematu fleksyjnego i końcówki. Na przykład rzeczownik
mama odmienia w dopełniaczu
mamy, gdzie
mam- to temat fleksyjny, a
-y to końcówka fleksyjna (dopełniacza liczby pojedynczej). Podobnie (
o)
mamach zbudowane jest z tematu
mam- i końcówki miejscownika
-ach.
W przypadku rzeczowników typu
imię