Wyrazy typu poń, weń, zzań to skrócone wyrażenia przyimkowe, składają się z klasycznego przyimka i dołączonego -ń, to jest
Zygmunt Saloni podaje:
Nie uwzględnia się możliwości, by +ń miało interpretację celownikową, narzędnikową lub miejscownikową oraz by było użyte w rodzaju nijakim lub żeńskim.
Do tych ograniczeń — wymienianych zresztą powszechnie w różnych opracowaniach — wrócimy
W tym punkcie dotykamy już użyć rzeczywiście wątpliwych. Wykraczających poza to, co sami byśmy byli skłonni dopuścić. O cóż chodzi? Otóż
Zdarza się w tekstach użycie omawianych tu wyrazów w
W Dobrym słowniku notujemy następujące wyrazy omawianego tu typu (kolejność alfabetyczna):
Gwiazdką oznaczone są formy bardzo rzadkie. Jak widać są to genetycznie połączenia dwóch przyimków i formy zaimkowej -ń.
Powyższa lista nie
Warto jeszcze wspomnieć na koniec o dwóch słowach: kuń i uń. Pierwsze jest w oczywisty sposób błędne. Skoro cząstka -ń dołączana do przyimków oznacza wyłącznie ‘niego’, to niemożliwe jest !kuń znaczące ‘ku niemu’ (mogłoby to znaczyć wyłącznie nieistniejące !ku niego). Pomijamy tu rzecz jasna gwarowego kunia, który w stajni stoi.
Jeśli zaś chodzi o uń, to
Pełna treść tej i 427 pozostałych reguł dostępna w abonamencie.