Definicja
wojna siedmioletnia to toczona w latach 1756–1763 wojna o zasięgu światowym, angażująca większość ówczesnych mocarstw, między Prusami, Wielką Brytanią, Hanowerem a Francją, Austrią, Rosją, Szwecją i Saksonią, wywołana bezpośrednio zajęciem Saksonii przez króla pruskiego Fryderyka II, a pośrednio konfliktem między Wielką Brytanią a Francją (m.in. o kolonie w Ameryce Północnej), tocząca się w Europie, Ameryce Północnej, Indiach i na Karaibach, zakończona podpisaniem pokoju w Hubertusburgu (przyznającego Śląsk Prusom) oraz pokoju paryskiego (pieczętującego klęskę Francji i utratę przez nią części posiadłości zamorskich); długofalowym efektem wojny siedmioletniej było wyniesienie Wielkiej Brytanii do roli ogólnoświatowego imperium
