W zasadzie
kanianka (Cuscuta L.) nie przypomina nawet rośliny, a raczej spaghetti z sosem i serem. Nie ma korzeni ani liści i praktycznie nie potrzebuje chlorofilu, aby nabrać pomarańczowej barwy. Większość roślin pobiera wodę i składniki odżywcze za pomocą swych korzeni,
kanianka wybiera się natomiast na polowanie. Jej sposób życia spowodował, iż ochrzczono ją kilkoma, wywołującymi ciarki, imionami — diable wnętrzności, sznurowadła wiedźmy, chwast dusiciel, wampirze wino.
Anna Jankowska, architekturakrajobrazu.info, 20.02.12
Moje badania z lat 90. XX wieku nie dowiodły transferu metabolitów wtórnych z żywicieli do
kanianki, z wyjątkiem sytuacji, gdy
kanianka macierzankowa pasożytowała na koniczynie — wówczas wykryłem związki cyjanogenne w
kaniance. Zatem skład chemiczny
kanianek jest raczej stabilny (stały). Napisałem „raczej”, bowiem
kanianki w zależności od gatunku żywiciela potrafiły zmieniać skład jakościowy materiałów zapasowych.
Kanianka pospolita zawiera alkaloidy ergolinowe, kwas galusowy i flawonoidy.
rozanski.li, 15.08.11
