gołosłowie

Na zarzut gołosłowia jestem bardzo czuły; ktoś, kto pisze wiersze, niczego bardziej się nie boi niż tego właśnie oskarżenia. W poezji chodzi bowiem o precyzję i konkretność, słowa są tu poświadczone nie, jak tego chciał Rudolf Carnap, przez empiryczne, kwantyfikowalne spostrzeżenia, tylko przez egzystencjalną gotowość, przez doświadczenie, przez nasze życie, przez refleksję, przez chwilę olśnienia; lecz są poświadczone, nie pojawiają się w sposób arbitralny; tylko prowincjonalni nauczyciele fizyki, pijący wieczorami nieco za dużo piwa, mogą myśleć, że wiersz jest domeną absolutnej dowolności.

A. Zagajewski, Uwagi o wysokim stylu, [w:] Tegoż, Obrona żarliwości, Kraków: Wydawnictwo a5, 2002, s. 29