truchło

Czasami podlatują tuż nad brzegiem, wypatrując ślimaków, a bywa, że połykają nawet solidne kęsy, kiedy tylko trafi im się szczur albo kret. Widziałem kiedyś, jak z zapałem krążyły nad truchłem piżmaka w stanie daleko posuniętego rozkładu: nie gardzą żadnym pożywieniem i nawet taka padlina zupełnie im nie szkodzi.

NKJP: Gazeta Krakowska, 2006

— Nieźle musiał go rąbnąć, z głowy prawie nic nie zostało. — Wronek cofnął but i łeb klapnął o ziemię.
— Szkoda, fajne było psisko. — Wycierał upaćkany trampek o trawę. Nic nie mówiłem. Przyglądałem się truchłu i myślałem, że wszystko, co lubiłem, odchodzi. Przez te kilka tygodni przyzwyczaiłem się do Wałęsiarza, czekałem na spotkanie z nim, na to, że powita mnie, wykręcając młyńce ogonem, że poliże po rękach (...)

NKJP: Jarosław Maślanek, Haszyszopenki, 2008

Co najmniej dwie kozice padły ofiarą kłusowników — truchła dwóch dorosłych osobników z odciętymi głowami i śladami postrzałów brzucha i klatki piersiowej znaleziono 5 maja w Zadnim Kamiennem. Kłusownicy ukryli szczątki w kosówkach, ale wilki wywlekły je na otwartą przestrzeń.

Tomasz Zwijacz-Kozica, Tatry, wiosna 2018, nr 64, s. 57