Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Jedna ze znajomych opowiadała, że gdy chce, by jej mąż coś zrobił, na przykład zmienił uszczelkę lub naprawił lampę, podejmuje grę zaczynającą się: „Nie, na pewno tego nie zrobisz... To takie trudne...”. On wtedy — trochę z przekory, a trochę by pokazać, na co go stać — zabiera się do roboty.
Eugenia Mandal, Charaktery, nr 10, 2014, s. 21
Po całych dniach ślęczała nad książkami, a rodzice nieustannie upominali mnie i strofowali.
— Nie hałasuj... Krysia się uczy... Nie przeszkadzaj Krysi... Nie śpiewaj, Krysia się uczy.
To nieustanne „Krysia się uczy” odczuwałem jak więzy i z upartą przekorą przy byle okazji podnosiłem wrzask i rumor, wszczynałem sprzeczki z Aniutą albo udając, że gonię mysz, wywracałem krzesła i wydawałem wojownicze okrzyki.
— Nie hałasuj... Krysia się uczy... Nie przeszkadzaj Krysi... Nie śpiewaj, Krysia się uczy.
To nieustanne „Krysia się uczy” odczuwałem jak więzy i z upartą przekorą przy byle okazji podnosiłem wrzask i rumor, wszczynałem sprzeczki z Aniutą albo udając, że gonię mysz, wywracałem krzesła i wydawałem wojownicze okrzyki.
Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958
