Definicja
predykatyw to w gramatyce polskiej: nietypowy czasownik, niełączący się z podmiotem w mianowniku, odmieniający się tylko przez czas i tryb, tworząc formy złożone, np. można (można będzie, można było, można byłoby, można by); niektóre predykatywy są równokształtne ze zwykłymi czasownikami, np. czuć1 (odmienne typowo czuję, czują, czuliby itd.) i czuć2 (czuć było, czuć będzie, czuć byłoby)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Dobrym wyjściem dla rozważań nad negatywną semantyką braku będzie ciąg synonimiczny zaczynający się od rzeczownika
brak (z homonimicznym względem niego
predykatywem brak). Pokażmy jego opis słownikowy zgodny z przyjętymi (...)
Alicja Nagórko, O pewnym typie asymetrii znaczeniowej, w: Studia z gramatyki i leksykologii języka polskiego, 2003, s. 209
Od
predykatywów trzeba odróżniać predykatywne przysłówki, wchodzące w związek nie tylko ze słowem posiłkowym typu BYŁO lub BĘDZIE, ale też z czasownikami BYWAĆ, ROBIĆ SIĘ i ZROBIĆ SIĘ. Przykładem są: SZKODA (
Zrobiło mi się go szkoda), WSTYD (
Zrobiło mi się wstyd), ŻAL (
Czasem robi mi się ich żal).
Mirosław Bańko, Wykłady z polskiej fleksji, 2005, s. 103
