Na pierwszy rzut oka wypisz wymaluj — ołtarz. Nakryty obrusem z koronką, z
mszałem na podstawce i z krucyfiksem.
NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska, Był pałac, 2008
Trzeba też podkreślić znaczenie stałości w liturgii: daje ona wiernym możność stosowania wciąż tych samych ksiąg i pogłębiania znajomości tekstów
mszału w ciągu życia — w połączeniu ich własnych doświadczeń liturgicznych z doświadczeniami poprzedników i następców.
Tradycyjny mszał rzymski. Opracowania Międzynarodowej Federacji Una Voce, tom 1., 2014, s. 78
Pytając, dla kogo ma być przeznaczony
mszał Piusa V w edycji Jana XXIII odkrywamy, że: obok katolików (schizmatyków czy nie), zainteresowani są nim również młodzi księża, którzy pragnęliby wrócić do dawnego rytu; niektóre ruchy kościelne, które pragną przywrócić Kościołowi tożsamość katolicką, rozumianą w sposób fundamentalistyczny; opowiada się za nim również wyraźnie „dryfująca” grupa różnych bractw i zakonów rycerskich, którzy oczekują możliwości celebrowania Mszy po łacinie i w rycie trydenckim (...) Nie można podchodzić z bezkrytycznym idealizmem ani do
mszału, ani do samego jego używania: aby nie było tak, że jeden
mszał toczy wojnę z innym
mszałem; w ten sposób rozbija się Kościół. Oby nie było tak, że „niechcący” staną naprzeciw siebie dwa obozy, których „flagą” będzie jeden lub drugi
mszał! (...) Nie zapominajmy również, że zawsze było możliwe celebrowanie Mszy świętej po łacinie i jest to możliwe do dzisiaj. Problemem nie jest język, ponieważ również
mszał Pawła VI został wydany po łacinie i w znacznej mierze zawiera również modlitwy
mszału Piusa V (choć niekiedy zmienione).
ks. Marian Królikowski, rmissio.kielce.opoka.org.pl, 2010
