Definicja
lutnia to dawny instrument strunowy szarpany, mający wypukłe pudło rezonansowe przypominające połówkę migdała z wyciętym w ozdobną rozetę otworem na środku oraz wygiętą — zwykle od główki z kołkami do naciągu strun — do tyłu szyjkę, raczej krótką i szeroką, znany m.in. w starożytnej Mezopotamii oraz w krajach arabskich, w Europie rozpowszechniony we wczesnym średniowieczu (popularny wśród średniowiecznych wykonawców poezji śpiewanej); lutnia na przestrzeni wieków nieco zmieniała swoją formę, największą rolę odgrywała w muzyce renesansu (lutnia renesansowa) i wczesnego baroku (lutnia barokowa), współcześnie pozostaje popularnym instrumentem w krajach arabskich, a w Europie — po niemal dwóch stuleciach zapomnienia — znów się pojawia jako wynik zainteresowania muzyką dawną
