Sapieha

Pamięć o księciu kardynale Adamie Stefanie Sapieże nie skończyła się z jego pogrzebem. Daje temu świadectwo historia, dają współcześnie żyjący. Ks. infułat Kazimierz Figlewicz, proboszcz katedry na Wawelu, w kronice katedry (1934–1982) na stałe wpisał datę 23 lipca do jej kalendarza liturgicznego. To data śmierci kard. A. Sapiehy w 1951 r. Przez całe dziesięciolecia katedra na Wawelu w tym dniu (mimo wakacji i urlopów) zapełniała się w godzinie liturgii. Wielokrotnie do postaci ks. kard. A. Sapiehy odwoływał się kard. K. Wojtyła, od kazania ingresowego począwszy.

pau.krakow.pl, 12.02.15

Wydaje się że, obok Radziwiłłów nieświeskich to właśnie Sapiehowie posiadali w XVIII w. najwięcej księstw odziedziczonych po wygasłych lub spauperyzowanych rodach książęcych. W ciągu XVI i XVII w przejęli dużą część dziedzictwa Hołszańskich, Druckich, Łukomskich i Sanguszków. Mogło mieć to wpływ na ugruntowanie przekonania o ich książęcym pochodzeniu (od Narymunta), ułatwiając w 1700 r. nadanie tytułu książęcego przez cesarza oraz potwierdzenie rzekomego litewskiego tytułu książęcego przez Rzeczpospolitą w 1768 r. W rzeczywistości protoplastą rodu był Semen Sopiha, bojar ze Smoleńszczyzny, który zrobił karierę w kancelarii wielkiego księcia litewskiego.

Mariusz Kowalski, Księstwa Rzeczpospolitej. Państwo magnackie jako region polityczny, Warszawa 2013, s. 161

W połowie siedemnastego wieku polsko-litewskie wojska zamek w Tykocinie próbowały odbić dwa razy. Udało się dopiero za trzecim. Pomogła pogoda. Sroga zima skuła lodem wody Narwi, pozbawiając warownię najważniejszego waloru obronnego. Ale i hetman Sapieha wiedział jak zmotywować żołnierzy. — Obiecał zdobywającym, że wszystkie skarby Radziwiłłów, które podobno były tu zgromadzone dostaną się w ich ręce i do podziału między żołnierzy.

bialystok.tvp.pl, 12.02.15