Definicja
Jan Hus to żyjący w latach 1370–1415 czeski bohater narodowy, kaznodzieja, reformator religijny (twórca husytyzmu); krytyk zeświecczenia Kościoła, rozkładu moralnego duchowieństwa (przedkładanie dóbr materialnych nad duchowe), niektórych praktyk kościelnych (sprzedawanie odpustów), sprzeciwiał się świeckiej władzy papieży, jako jedyną podstawę religii chrześcijańskiej widział Pismo Święte; obrońca czeskich interesów narodowych, twórca literackiego języka czeskiego; w 1415 roku, w czasie soboru w Konstancji, został uwięziony, osądzony i spalony na stosie za swoje poglądy, jego śmierć wywołała powstanie w Czechach — Hus stał się symbolem antykatolickiego ruchu w tym kraju — które było początkiem wojen husyckich; w Kościołach protestanckich uznawany za męczennika i obrońcę wiary
